Açık Lise Tarih 2 Online Test 2

Talas Savaşı: Tarafları, Sebepleri ve Sonuçları http://www.aciklisesinavsorulari.com/?p=466

Zimmî İslam devletinin egemenliğini kabul eden gayr-ı müslim kişilerdir. İslâm hukukçularına (fakihlere) göre zimmî ya da ehl-i zimme, anlaşma gereği cizye verme yükümlülüğünü (bkz. Tevbe Suresi, 29'uncu ayet) yerine getirmelerine karşılık İslâm ülkesinde (dârülislâm) sürekli oturma hakkına sahip olan, bir İslâm devletinin gayrimüslim vatandaşlarıdır. Tarihsel ve hukukî olarak bazı siyasal ve kamusal hakları Müslüman vatandaşlara nazaran sınırlandırılmışken, can, mal, namus, çocuk, eğitim, ibadet gibi hakları devletin güvencesi altındaydı. Devlet istinai olan meşru nedenler haricinde anlaşmayı bozup vatandaşlıktan ihraç edemez, güvencesini kaldıramazdı. Zimnî vatandaş ile Müslüman vatandaş adli ve cezai hukuk davalarında yargı önünde eşitti. Zimmîlerin can, mal ve namus güvenliği, uyrukluğuna girdikleri İslâm devleti tarafından sağlanır. Buna karşılık zimmîler de devlete cizye vermekle yükümlüdür. Mesela Osmanlı Devletinde bulunan Hristiyan ve Yahudilere zimmi denilir. Emevîler zamanında Müslüman olan, fakat Arap aslından olmayanlara Arapların verdiği ad. Diğer bir anlamı ile azadlı köle anlamı taşımaktadır. Emeviler zamanında arap olmayan müslümanların 2. sınıf vatandaş olarak görülmesidir.Bu gibi kimseler kişisel özgürlüklerine sahip olurlar; fakat tam bir vatandaşlık hukukundan yararlanamazlardı. Burjuva; köylü, işçi ya da soylu sınıfına dahil olmayıp, sosyal statüsünü ve gücünü, eğitiminden, işveren konumundan ve zenginliğinden alan kentli kişi. Bu kimselerin oluşturduğu sosyal sınıfa burjuvazi denir. Bu kavram Karl Marx ve Friedrich Engels tarafından yazılan Komünist Manifesto'da "kapitalist orta sınıf" anlamında kullanılmıştır. Zaman zaman eleştirel olarak "materyalist veya basmakalıp uygulamalara sadık" anlamında kullanılır.

Yalancı peygamberlerin ortaya çıkması daha erken dönemde, ilk halife Hz. Ebu Bekir zamanında (Hz. Peygamber S.A.V.'in vefatından sonra) olmuştur. Sıffin Savaşı, Muaviye ve 4. halife ve hülafei Raşidunun sonuncusu olan Hz. Ali arasında olmuştur ve savaş sonrasında İslam Tarihindeki en önemli kırılma noktasını oluşturan ve günümüz demokrasisine çok daha yakın olan halifeliği bitirip saltanatı ortaya çıkartan yönetimin Emevilere (Muaviyeoğullarına) geçmesi dahil olmak üzere A, B, C seçeneklerinde yer alan olaylar gerçekleşmiştir.

Abbasiler döneminde: Vergi işleriyle Divanü'l-Harac (Maliye Bakanlığı), Zekât işleriyle Divanü's-Sadaka, Askeri işlerle Divanü'l-Ceyş (Milli Savunma Bakanlığı), Devlet görevlilerinin ücretleriyle Divanü'n-Nafaka, Saray giderleriyle Divanü'l-Hazine, Posta ve gizli haberalma işleriyle Divanü'l-Beridi (Ulaştırma Bakanlığı) ve Mali denetimle Divanü'z-Zimem uğraşıyordu. Divanü's-Sır ise devletin önemli iç ve dış sorunlarıyla ilgili kararların alındığı bir üst kuruldu. Abbasilerde Divanü'l-Mezalim (Adalet Bakanlığı veya İnsan Haklarından Sorumlu Devlet Bakanlığı gibi) adlı bir kurul halkın çeşitli konulardaki yakınmalarını dinler ve bunları halifeye iletirdi. Halifeler divan toplantılarına katılmazlardı. Gerek duyduklarında, toplantının yapıldığı salona bakan yüksek bir yerde oturup görüşmeleri pencere arkasından izlerlerdi. Daha sonra kurulan İslam devletleri büyük ölçüde Abbasi divan geleneğini sürdürdüler. Büyük Selçuklularda Divanı Âlâ devletin en yüksek yönetsel kuruluydu. Divan-ı Âlâ’nın altında resmi yazışmaları yürüten Divan-ı İnşa ve Divan-ı Tuğra adlı iki divan vardı. Mali kayıtları Divan-ı İşraf-ı Memalik tutar, mali denetimi de Divan-ı Nazar-ı Memalik yapardı. Askeri işleri Divan-ı Arz ya da Divan-ı Ceyş denilen kurul yürütürdü. Anadolu Selçukluları, Büyük Selçuklulardaki divan geleneğini bazı değişikliklerle korudular. Anadolu Beylikleri ile Akkoyunlular ve Karakoyunlularda da benzeri kurumlar vardır.

Çaka Bey veya Çağa Bey (ö. 1092), 1071'deki Malazgirt Meydan Muharebesi'nin hemen sonrasında Selçukluların Anadolu coğrafyasına yayıldıkları dönemde Smyrna (günümüzde İzmir) merkezli bağımsız bir beylik kuran ve yöneten 11. yüzyıl Selçuklu komutanı ve denizcisidir. Türk tarihinin ilk donanmasını oluşturduğundan tarihteki ilk Türk amirali olarak kabul edilmektedir. 1071 yılı sonrasında Anadolu'ya yapılan Selçuklu ataklarına katılan ve Bizans İmparatorluğu'na esir düşen Çaka Bey, 1081'de saraydan ayrıldı. Aynı yıl, İzmir tarihindeki ilk Türk hâkimiyetini sağladı. Bir müddet sonra sınırlarını genişleterek bazı Ege adaları ile Ege kıyı şeridindeki bazı şehirlerde hâkimiyet kurdu. 1092 yılı civarında, günümüzde Çanakkale'de yer alan Abidos'u kuşatmasına rağmen; Bizans İmparatoru I. Aleksios Komnenos'un Anadolu Selçuklu Sultanı I. Kılıç Arslan'ı kışkırtması üzerine Kılıç Arslan tarafından öldürüldüğünden bu kuşatma başarısızlıkla sonuçlandı.

Birinci Haçlı Seferi'nin başlatılmasının stratejik ve jeopolitik nedenleri ne olurlarsa olsunlar, seferi başlatan ana faktör Bizans imparatoru I. Aleksios Komnenos'un Avrupa'dan destek yardım istemesi oldu. Aleksius, Selçuklu Türklerinin Nikea (günümüzde İznik) kadar batıya gelip yerleşmelerinden Konstantinopolis'in böylece tehdit altında kalmasından dolayısıyla endişeliydi. Mart 1095'de Piacenze Konsili'ne elçiler göndererek Papa II. Urbanus'tan Selçuklu Türklere karşı yardım talep etti. II. Urbanus bu talebi pozitif tutumla karşıladı. Buna neden belki 40 yıl önce Ortodoks ve Katolik Kiliselerinin birbirinden tamamen ayrılıp Hıristiyanlık alemini ikiye bölmelerini engellemek ve Doğu'da Ortodoks Kilisesine yardım elini uzatarak Papa'ya öncelik tanınması prensibine uygun olarak Hristiyan alemini birleştirmekti.

Böriler ya da Börüoğulları, Büyük Selçuklu Devleti'ne tabi bir devlet olan Şam ve çevresinde kurulmuş bir atabeylikdir. Zengîler, 12. ve 13. yüzyıllarda Kuzey Irak ve Suriye'de hüküm sürmüş Türk devletidir. İlk hükümdarı İmadeddin Zengi'dir. Salgurlular Başkenti Şiraz olmak üzere kurulmuş halkın çoğunluğunun Fars fakat yöneticilerinin Türk atabeylerinden teşkil olan bir atabeyliktir. Kurucu atabeyi Atabey Salgur'dur. İldenizliler, Kuzey ve Güney Azerbaycan'da kurulmuş atabeylik. Kurucusu, atabey Şemseddin İldeniz idi. Kıpçak Türkü olan Şemseddin İldeniz'in kurduğu atabeylik Nahçıvan merkezli olmak üzere Azerbaycan'ı yönetmiş. Pehlivan döneminde başkent Nahcivan'dan İran'ın batısındakı Hemedan'a geçirilmiştir. Kızıl Arslan döneminde ise Tebriz ele geçirilmiş (1174) ve burası başkent yapılmıştır