SOHBET

SOHBET

CUMHURİYET ÖNCESİ DÖNEMDE SOHBET

Bir konuda derinleşmeden bilgi veren, yazarın kendi düşünce ve görüşlerini okurlara aktarmaya yarayan, konuşma tarzındaki yazılara sohbet denir. Yazar, karşılıklı konuşma havası içinde düşüncesini okuyucuları sıkmadan, ayrıntılara girmeden anlatır.

Giriş, gelişme ve sonuç bölümlerinden meydana gelir. Bir düşünceyi açıklayan geliştiren metinlerdir. Okurların ilgisini çeken günlük olayları konu edinir. Makaleden üslup yönüyle ayrılan sohbet yazılarında senli benli bir anlatım yolu seçilir.

Okuyucuya verilmek istenen bilgi ve düşünceler kısa yoldan, derli toplu; yeri geldikçe konuyla ilgili fıkra, halk deyimi, atasözü, vecizeler kullanılarak verilir. Okura verilmek istenen düşüncenin işlenmesini kolaylaştırmak için konu ile ilgili sorular sorulup cevaplandırılır. İyi bir dinleyici olmak, iyi bir sohbet yazmak için önemlidir.  Bu dönemde Ahmet Rasim “Ramazan Sohbetleri” adlı eseriyle bu türe katkı sağlamıştır.

CUMHURİYET DÖNEMİ’NDE SOHBET

Sohbet türü gazeteyle birlikte gelişmiştir. İlk örnekleri Tanzimat Dönemi’nde verilen sohbet Cumhuriyet Dönemi’nde gelişme gösterir.

Türk edebiyatında diğer türlere kıyasla sohbet türünde daha az eser verilmiştir. Bazı yazarlarımız sohbet türündeki yazılarını kitaplaştırmıştır. Suut Kemal Yetkin (Edebiyat Söyleşileri), Şevket Rado (Eşref Saat), Melih Cevdet Anday (Dilimiz Üzerine Konuşmalar) ve Nurullah Ataç (Dil Üzerine Söyleşiler) gibi yazarlar bu türde eserler vermiştir.